I čokolade nisu iste
Čokolada poznatog svetskog proizvođača namenjena jugoistočnom tržištu ima isti sastav kao njena „parnjakinja“ koja stiže do zapadnih kupaca, međutim ima i još jedan dodatak – emulgator E 476.
Ova nasumična analiza „Novosti“ u koja je deklaraciju čokolade kupljene u Italiji uporedila sa istim proizvodom sa srpskih rafova, samo dodatno podgreva sumnje potrošača koji čvrsto veruju da za svoj novac u Srbiji ne dobijaju isti kvalitet kao kupci u zapadnoj Evropi.
Valja napomenuti da u je u srpskim radnjama dostupna i „zapadna“ verzija istog slatkiša, u kome mlečne masti nisu morale da se dodatno „homogenizuju“.
U Srbiji nije urađena nijedna uporedna analiza koja bi pokazala da li su proizvodi koji stižu do domaćih potrošača istog kvaliteta i sastava. Uvoznici, međutim, objašnjavaju da je kvalitet u svakom proizvodu istog nivoa, a da je razlika u sastavu posledica različitih navika i ukusa tržišta.
Svakom proizvođaču, koji želi da opstane na tržištu, bitno je da prodajnom cenom pokrije troškove, kaže za „Novosti“ dr Jasna Mastilović sa Instituta za prehrambene tehnologije u Novom Sadu.
Proizvođači, koji prilagođavaju sastav proizvoda manje platežnom tržištu, nisu za osudu. Ako je, na primer, čokolada dobro deklarisana, i ima kakao delova koliko je navedeno u deklaraciji, proizvođač ništa nije prekršio. On je samo plasirao proizvod na deo jugoistočne Evrope koju je stanovništvo tog dela sveta sposobno da plati. Dok god kvalitet proizvoda odgovara deklaraciji i ne sadrži štetne materije, nije problem.
Udruženja potrošača veruju da domaćim kupcima nije dostupan vrhunski kvalitet.
Jedina naznaka uporednog istraživanja kvaliteta je akcija Asocijacije potrošača Srbije. Oni su, pre tri godine, kupili isti prašak za veš u Srbiji, Mađarskoj i Nemačkoj. Prosti prevod deklaracije, pokazao je da srpska verzija ima manje materija koje peru, a više onih koje zagađuju okolinu. U međuvremenu je i naše zakonodavstvo u ovoj oblasti unapređeno, pa je zagađivača manje.
Slovačko udruženje potrošača pre dve godine je kontrolisalo kvalitet hrane i pića u osam zemalja članica Evropske unije i otkrilo velike razlike. Upoređene su namirnice sa polica u Nemačkoj, Austriji, Češkoj, Poljskoj, Slovačkoj, Mađarskoj, Rumuniji i Bugarskoj i utvrđeno je da su proizvodi lošijeg kvaliteta namenjeni novim članicama EU.
Predsednik Udruženja Miloš Lauko je tada rekao da se ne događa da proizvod lošijeg kvaliteta završi na nemačkom ili austrijskom tržištu, ali zato je uglavnom na rafovima u istočnim zemljama.
