Samo Crnogorci „ne buše“ Jadran

Eksploatacija nafte i gasa u Jadranskom moru nije novost u gotovo svim zemljama koje dele more, osim u Crnoj Gori koja, čini se, sa zakašnjenjem ulazi u tu priču i to u istražnu fazu.

V.d. direktora Uprave za ugljovodonike Vladan Dubljević smatra, međutim, da se ne može govoriti o nepovoljnom regionalnom kontekstu koji prati nastojanje države da od te oblasti ostvari benefite, na šta ukazuju organizacije za zaštitu životne sredine i protivnici eksploatacije fosilnih goriva.

„U Jadranu se nafta i gas istražuju i proizvode više od 40 godina. Trenutno ima preko 1.500 istražnih i proizvodnih platformi. U italijanskom delu Jadrana je 1.358 istražnih bušotina, a u hrvatskom 133. Na italijanskom delu aktivno je više od 110 proizvodnih gasnih bušotina i 38 naftnih. U Hrvatskoj proizvodnih naftnih platformi nema, a gasnih je 18.

U Albaniji se istraživanja sprovode već decenijama. Grčka je prošle godine raspisala tender za istraživanje nafte i gasa na deset blokova koji pokrivaju njenu celu zapadnu obalu, na samom ulazu u Jadran. Dakle, okruženje ne da nije nepovoljno prema ovim procesima, naprotiv, gotovo sve zemlje u Jadranu već decenijama istražuju i proizvode ugljovodonike“, kazao je Dubljević za Pobjedu.

Ključni prigovor organizacija koje se zalažu za zaštitu okoline i mora je da postoji visok rizik od eksploatacije u basenu kakav je jadranski. To, smatra Dubljević, ne znači da naftna industrija isključuje valorizovanje turističkih kapaciteta.

„Postoji veliki broj primera u Jadranu, ali i šire gde se ove industrije uporedo odvijaju. Samo primer Hrvatske, gde je 18 proizvodnih gasnih platformi skoncentisano u Istri, koja je i turistički potencijal naših komšija.

Takođe, najviše bušotina nalazi se upravo u italijanskom delu Jadrana, a i pored toga je Italija poznatija kao turistička destinacija. Grčka ima proizvodnju u zoni ostrva Tasos, platforme se nalaze na osam do 18 km od obale, u delu u kom je u Grčkoj vrlo razvijen turizam“, rekao je on.

Izvor: SEEbiz